Onze klassieke theatertraditie die komt voort uit onder andere de Griekse tragedies en middeleeuwse wagenspelen en is in essentie ‘zendend’: een concept wordt theatraal uitgebeeld ter leering ende vermaeck van het publiek. Met de introductie van publieksparticipatie vanuit sociaal geëngageerd theater zoals The Living Theatre (Beck/Malina), Theatre of the Oppressed (Boal) en Playbacktheatre (Fox/Sallas) werd de traditionele vierde wand doorbroken en het script middels improvisatie verruild voor een format. In deze vormen voorkomt een Brechtiaans vervreemdingseffect gevoelsmatige inleving door publiek.
Als in de jaren ‘70 van de vorige eeuw uit de hoek van de bordspelen Live Action Role-Playing (LARP) opkomt, wordt een nieuw fundament voor immersief theater gelegd: inleving in een verhaallijn door deelnemers voor het eerst een feit is. Met de ontwikkeling van Nordic Larp begin deze eeuw krijgt de persoonlijke beleving en inleving een belangrijker rol, en staat aan de basis van de opkomst van de nieuwe generatie interactief theater: immersive theatre, waarin de speler een actieve hoofdrol speelt in zijn eigen verhaal.
De opkomst van dit nieuwe genre ligt geheel in hedendaagse maatschappelijke ontwikkeling: mensen willen zelf meer regie hebben op hun leven en beleving. Patiënten komen met gegooglede zelfdiagnoses bij hun huisarts voor een ‘second opinion’, verzekeringsagenten en reisbureaus leiden een kwijnende bestaan omdat mensen zelf via internet hun verzekeringen en vakanties vergelijken en afsluiten, en het traditionele kerstpakket heeft definitief plaatsgemaakt voor de ‘beleving naar keuze’. Het publiek anno nu wil niet meer vanachter een een vierde wand passief kennis nemen van een voorstelling, maar zelf achter de knoppen zitten en actief participeren. Het door Gene Roddenberry voorgestelde Holodeck uit Star Trek is hier en nu!